در هفته های اخیر با سیل هجوم به نحوه اجرا در برنامه نود مواجه بودیم و عمده نظرات دال بر اعمال نظرات فردی در جهت تضعیف نظام، فوتبال و باشگاههای بزرگ کشور بوده است. حال ببینیم آیا واقعاً اینگونه است. بدون اینکه به محتوای مصاحبه تلفنی آقای آخوندی با برنامه نود و یا نامه آقای کیومرث هاشمی و یا نظر آقای عزیز محمدی کاری داشته باشم می خواهم تحلیل و نظر شخصی خود را بیان کنم.
1- در سال های اخیر با روند حرفه ای شدن فوتبال و رد و بدل شدن پول های فراوان برای خرید بازیکنان، استخدام مربیان و پرداخت های هنگفت به کادرهای مدیریتی باشگاهها در فوتبال چشم همه را خیره کرده و موجبات بروز انتقادهای جدی را فراهم آورده است. برنامه نود هم این مهم را مورد توجه ویژه قرار داده و از زد و بندهای پشت صحنه و قراردادهای پنهان و آشکار و دلال بازی های برخی از عناصر که منجر به هدر دادن بیت المال و سوق دادن آنها به جیب تعدادی از افراد سودجو شده است هر از چندگاهی پرده برداشت. قطعاَ افشای محتوای قراردادها چیزی نیست که برخوردار شوندگان از سیستم مخفی کاری و پنهان کاری های اقتصادی و سیاسی از آن خوشحال باشند و بدون عکس العمل از کنار آن به راحتی بگذرند.
2- تعداد زیادی از پیگیری های برنامه نود در مورد سوابق واقعی کارکرد بازیکنان خارجی جذب شده در برخی از باشگاهها و دروغ پردازی در تبلیغات مربوط به این سوابق و اغراق هایی که صورت گرفت از واقعیت های پشت پرده ای سخن می گفت که امروزه فوتبال ما را حسابی آلوده کرده و برخوردار شوندگان از این زمینه های فاسد اصلاً خوششان نمی آید که برنامه نود به عنوان موی دماغ عمل کند.
3- کارکرد ضعیف تعداد زیادی از مدیریت ها در باشگاهها و متصل کردن ضعف ها به عدم وجود اعتبار و بودجه و عدم پرداخت ها مورد نقد وسیع قرار گرفته و این مسئله هم خوشایند هیچ باشگاهی نبوده است.
4- سازمان تربیت بدنی به عنوان متولی ورزش کشور مستقیماَ به تیمداری دو باشگاه مهم در کشور مبادرت نموده و این مسئله باعث شده است که این دو باشگاه مهم از بسیاری از حمایت های مالی محروم شده و در نتیجه از نظر پیشبرد امور نسبت به باشگاههای دولتی دیگر که وابستگی به کارخانجات و شرکت های دولتی دارند و قادر به مخفی نگهداشتن کارکردهای مالی خود می باشند، این دو باشگاه همیشه مشکلاتشان زود برملا شده و حاشیه های زیادی پیرامون آنها ساخته شده و منتشر می شود. اگرچه تلاش سازمان تربیت بدنی بر این بوده است که خود را از وارد شدن به امور این دو باشگاه دور نگهدارد ولی با اعمال نفوذهایی که در تعیین هیات مدیره و مدیر عامل آنها می کند خود را مستقیماَ در مظان اتهام قرار می دهد و برنامه نود هم این نکات را در تعدادی از جلسات به نقد کشیده و چالش های زیادی را برای مسئولان تربیت بدنی ایجاد کرده است.
5- نحوه اداره ضعیف تعدادی از ورزشگاهها و بحوه ارائه بلیط در بازیهای مهم و سر در آوردن تعداد قابل توجهی بلیط از بازار سیاه با قیمت های گزاف حکایت از حضور یک سیستم ناسالم در تربیت بدنی دارد که این سازمان تعمداً یا سهواً در صدد جلوگیری از آن برنیامده و نتوانسته آن را مدیریت نماید. نقد این امور هم موجب بر آشفتن این سازمان بر علیه برنامه نود شده است.
6- از سوی دیگر سازمان صدا و سیما هم مسائلی و منافعی در فوتبال دارد که می خواهد به صورتی مجانی و بدون پرداخت هیچ هزینه ای از آن بهره برداری نماید. مرسوم دنیا این است که پخش های تلویزیونی بازی های مهم باید تابع ضوابطی برای پرداخت حق مالکیت معنوی باشگاهها باشد. مقاومت های زیادی توسط این رسانه طی سال های متمادی صورت گرفت و در سال جاری با دخالت رئیس جمهور فعلاً به صورت موقت مشکل حل شد ولی این آن چیزی نیست که جوابگوی در آمد باشگاههای ما برای اداره امور خود به صورت حرفه ای باشند. به همین دلیل از برنامه هایی نظیر نود به عنوان دشنه بر علیه سازمان تربیت بدنی و باشگاهها استفاده می کند تا آنها هم در مقابل نسبت به این عدم پرداخت ها کوتاه بیایند. اگر نبود الزام فیفا الآن این بخش از درآمد باشگاهها حتی توسط رئیس جمهور هم تامین نمی شد.
7- رفتار فردی آقای فردوسی پور انصافاً علیرغم برنامه شاداب و جذابی که تولید می کند رفتاری مبتنبی بر ایجاد شکاف در بین عناصر اداره کننده باشگاهها می باشد. تضعیف موقعیت مربیان، بازیکنان، حاشیه پردازی های زیاده ار حد و زمینه سازی برای کوه درست کردن از کاه و افشای مسائل درونی و کوچک باشگاهها به صورت مسائل عمده و بزرگ در جامعه و ایجاد تشویش خاطر برای طرفداران تیم ها و تحریک آنها به نقد و اهانت به مربیان و مدیران باشگاهها همه حکایت از بازی کردن نقش منفی این مجری در برنامه خوب نود می باشد.
8- بهره برداری های زشت این مجری از حالت عصبانیت ناشی از باخت یا بد نتیجه گرفتن برخی از تیم ها در تعدادی از زمان های خاص و به زیر سوال بردن جدی موقعیت مربیان و حتی نحوه قضاوت داوران که در بسیاری از موارد غیر ضوری است موقعیت فوتبال ما را به مخاطره انداخته و حاشیه امنیت مربیان و داوران را با چالش جدی مواجه ساخته است. مربیانی که در حالت طبیعی متین و صبور هستند گاهی در شرایط بد ناشی از باخت در مسابقاتی حالت عصبانی به خود می گیرند و کنترل خود را از دست داده و عکس العمل هایی را بروز می دهند که به صلاح نیست در برنامه های تلویزیونی به پخش آنها مبادرت شود. در این رابطه مظلومیت مایلی کهن، پروین، قلعه نوعی، کریمی، و ... را می توان متذکر شد که در تعدادی از جلسات برنامه نود بی جهت به نقد کشیده شدند. امروزه اگر شاهد رفتارهای تند و داغ و کینه توزانه بین تعدادی از مربیان با یکدیگر و یا بین بازیکنان با مربیان هستیم نمی شود نقش منفی برنامه نود را در آن بی تاثیر دانست. ایجاد نفاق و دو دستگی بین مربیان و بازیکنان ثمره بسیاری از جلسات برنامه نود می باشد.
9- در پایان امید است با اصلاح روند ایجاد شکاف و نفاق در برنامه نود و افزایش سعه صدر در مسئولان تربیت بدنی و باشگاهها مشکل حل شده و همکاری برای ساختن فوتبال ملی بین برنامه نود و باشگاهها به اوج خود برسد. البته در نحوه کارکرد سازمان تربیت بدنی و باشگاهها آنقدر مسئله و اشکال وجود دارد که جای نقد آن در مطبوعات و نشریه های ورزشی است و برنامه نود نمی تواند به کنه آنها دقت نماید.

دکتر غلامعلی رنجبر